Επιχειρηματικότητα: Ένα βήμα μόνο για τους τολμηρούς;

Η μελέτη της επιχειρηματικότητας επικεντρώνεται στους ανθρώπους που δημιουργούν νέες καινοτομικές επιχειρήσεις και προϊόντα, κινητοποιώντας τους απαραίτητους πόρους για την υλοποίηση μίας επιχειρηματικής ευκαιρίας με σκοπό την επίτευξη κέρδους. Όπως προκύπτει από μελέτες, ο επιχειρηματίας δείχνει να έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς. Η συμπεριφορά αυτή εμπεριέχει το στοιχείο της δημιουργικότητας, την τάση ανάληψης κινδύνων, καθώς και το αίσθημα της ανεξαρτησίας. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα επιτυχημένων επιχειρηματιών που ανταποκρίνονται σε αυτό το πρότυπο. Τίθενται λοιπόν τα ερωτήματα, γιατί κάποιοι να συμπεριφέρονται κατ’αυτόν τον τρόπο, ενώ κάποιοι άλλοι όχι, και γιατί μόνο μερικοί από αυτούς καταφέρνουν να επιτύχουν τους στόχους τους.
Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς, αν οι επιχειρηματίες συνιστούν μία κατηγορία ανθρώπων με διαφορετική προσωπικότητα. Αν, δηλαδή, χαρακτηρίζονται από ένα συγκεκριμένο σύνολο προσωπικών χαρακτηριστικών, που τους διαφοροποιεί από το μέσο όρο των ανθρώπων. Μέσα από εκτεταμένες έρευνες ψυχολόγων και άλλων αναλυτών, διαμορφώθηκε ένα μοντέλο προσωπικών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του επιχειρηματία. Αυτή η προσέγγιση ονομάστηκε προσωπολογική, ή αλλιώς προσέγγιση γνωρισμάτων.
Αναλύοντας τις διαφορετικές προσεγγίσεις για τα προσωπικά χαρακτηριστικά του επιχειρηματία, οι ειδικοί καταλήγουν σε πέντε βασικά γνωρίσματα, τα οποία συναντάμε συχνά στον επιχειρηματία, χωρίς να σημαίνει ότι όταν κάποιος δεν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορεί να γίνει επιχειρηματίας. Τα προσωπικά αυτά χαρακτηριστικά είναι τα εξής:

1. Ανάγκη για την επίτευξη υψηλών στόχων. Οι άνθρωποι οι οποίοι επιθυμούν να ακολουθήσουν σταδιοδρομία επιχειρηματία ωθούνται να επιτύχουν ένα σκοπό, όχι για την κοινωνική αναγνώριση, το κύρος και τα χρήματα, αλλά από μία εσωτερική ανάγκη επίτευξης.
2. Ικανότητα αυτοελέγχου. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό των επιχειρηματιών πηγάζει από το αίσθημα εμπιστοσύνης που διαθέτουν στις δικές τους δυνάμεις, οι οποίες τους κάνει να πιστεύουν ότι η επιτυχία είναι στο χέρι τους και δεν βασίζεται σε εξωτερικούς παράγοντες.
3. Δημιουργικότητα. Οι νέες ιδέες που έχει ο επιχειρηματίας μπορεί να οδηγήσουν είτε σε κάποιο καινούργιο προϊόν, που θα καλύψει ένα κενό στην αγορά, είτε στην υιοθέτηση μίας καινούργιας πρακτικής, που θα βελτιώσει την παραγωγική διαδικασία της επιχείρησής του.
4. Αίσθημα ανεξαρτησίας. Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί κανείς να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση έγκειται και στην επιθυμία του επίδοξου επιχειρηματία να εργασθεί σαν αφεντικό του εαυτού του, αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου την ευθύνη για τις πράξεις του.
5. Τάση για ανάληψη κινδύνων. Κάθε καινούργια επιχείρηση εμπεριέχει το στοιχείο του κινδύνου για τον επιχειρηματία. Μπορεί να επιτύχει ή να αποτύχει.
Οι θεωρίες των γνωρισμάτων παρουσίασαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ωστόσο εγείρονται διάφορες κριτικές που εντοπίζουν κενά στις θεωρίες αυτές, με αποτέλεσμα από το 1980 και έπειτα, η μελέτη της επιχειρηματικής ψυχολογίας άρχισε να επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στις εξωτερικές συνθήκες που περιέβαλλαν τον επιχειρηματία, στα προσωπικά του βιώματα και την κοινωνική αλληλεπίδραση.

Πηγή: Πετράκης, Π.Ε. (2007). Η Επιχειρηματικότητα. Αθήνα: Π.Ε.Πετράκης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου