Όταν οι προσδοκίες των συντρόφων δεν πραγματοποιούνται, τα αισθήματα απογοήτευσης τείνουν να κατευθύνονται προς τον άλλον και να προξενούν τη διάβρωση του έρωτα και της αφοσίωσης. Η απογοήτευση είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν ο σύντροφος είχε φανεί αρχικά ότι ταιριάζει στην εικόνα που υποσχόταν έμμεσα την πραγματοποίηση του ερωτικού ιδανικού και την επούλωση των παιδικών τραυμάτων. Με το χρόνο η θετική συναισθηματική ενέργεια στερεύει και ο έρωτας φθείρεται. Η εμπειρία της φθοράς, με τη σειρά της, εξασθενίζει την αγάπη και την αφοσίωση του ζευγαριού. Η πορεία προς τα κάτω συνεχίζεται μέχρι το θάνατο του έρωτα.
Για να εξασφαλιστεί η συνεχής ανάπτυξη της σχέσης του ζευγαριού, πρέπει οι προσδοκίες να επαναπροσδιορίζονται διαρκώς. Κάτι τέτοιο συμβαίνει χωρίς προσπάθεια όταν η αλλαγή είναι μέρος του ερωτικού ιδανικού του ζευγαριού και μέρος των προσδοκιών του. Ένα παράδειγμα είναι το ζευγάρι για το οποίο η σχέση σημαίνει ανοιχτή επικοινωνία σε όλα τα ζητήματα, αφοσίωση και απόλαυση της ζωής στο μέγιστο, το ζευγάρι που επιζητεί την αλλαγή και αισθάνεται ότι η ανάπτυξή του οφείλεται στη σχέση του. Μία τέτοια σχέση όπου το ερωτικό ιδεώδες είναι εφικτό και η ανάπτυξη κεντρικό θέμα, βελτιώνεται με το χρόνο. Μπορεί να βαθύνει και να γίνει περισσότερο ασφαλής (να βγάλει «ρίζες»). Μπορεί επίσης να βοηθήσει τους συντρόφους να αναπτυχθούν ως άτομα και ως ζευγάρι (να βγάλει «φτερά»). Αυτό με τη σειρά του θα ενδυναμώσει την αγάπη και την αφοσίωση του ζευγαριού, δημιουργώντας μία θετική ανατροφοδότηση που μπορεί να έχει διάρκεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου